Geachte politicus,

Denkt u bij uw volgende campagne aub sterk aan de menselijkheid en niet te zeer aan het geld. Of als u aan geld denkt, dan het liefst aan manieren om het geld wat aan macht te doen inboeten. Samen met uw collega’s in andere landen. Natuurlijk niet met de “monetocraten” (of zij die bestuur uitvoeren, opgelegd door het geld).

Onze maatschappij verliest meer en meer van zijn menselijkheid. Alles staat in het teken van het “gevoelloze” geld, dat alles in zijn macht begint te krijgen. Een halt moet worden toegeroepen.

Mensen worden door marketing opgedreven om altijd maar meer te consumeren. Om niet tevreden te zijn met wat ze hebben of met zichzelf. Ze moeten daarvoor altijd maar meer verdienen. In een gezin werken ze nu met zijn tweeën, want anders komen ze niet rond en halen ze het voor het bedrijfsleven of de meeste media ideale beeld van consument niet meer. Het draait allemaal in een cirkeltje. Moet de “levensstandaard” als maatstaf niet worden gerelateerd aan de “geluksstandaard”?

Jammer dat de hardwerkende ouders dan zo weinig tijd hebben voor hun kinderen. Er is natuurlijk de crèche, maar het blijven lapmiddelen. Niets gaat boven de warmte van het gezin.

Onze consumptiemaatschappij werd en wordt opgebouwd in het teken van het geld. Altijd meer producten verkopen en kopen. En altijd nieuwe. De DVD is nog maar net uit de luiers of er is al een vervanger (die ze bij het begin natuurlijk tegen hoge prijzen moeten slijten). Net ietsje “beter”, maar volgens de marketing het ding dat je moet hebben om echt “in” of “exclusief” te zijn.

Logisch zullen de meeste economisten zeggen. Omdat je zo de economie draaiende houdt.

Neen, zeggen wij. Onder andere omdat er geen of te weinig rekening meer wordt gehouden met de waarde van de mens. Dat bepaalt zijn geluk. Wat voel je dat je waard bent? Dat telt. Iedereen heeft nood aan appreciatie en voldoening. Vele ondernemingen beschouwen de werknemer als een soort grondstof. Die moet je zo goedkoop mogelijk en zo weinig mogelijk gebruiken. De werknemer is vaak een nummer en heeft voor hen geen gezicht, laat staan gevoelens. Robotiseren of herlocaliseren naar lage-loonlanden zijn de instrumenten van de cijfermatig aangedreven managers. Sommige onder hen gaan zelfs zo ver dat ze in die landen kinderen tewerkstellen. Hoe kan het anders? Hier zetten ze vaak ook de mensen op straat alsof het afdankertjes zijn.

Voor vele bedrijven telt alleen nog het geld. Ze dansen errond alsof rond een heilig vuur. Ze moeten zoveel mogelijk geld produceren zodat de aandeelhouders en de managers rijkelijk vergoed kunnen worden en het bedrijf van vandaag op morgen niet de rug toe keren.

We begrijpen natuurlijk dat je vergoed moet worden, maar in welke mate en ten koste van wat? Ten koste van menselijkheid? Hopelijk stoot dat ook u, geachte politicus, tegen de borst en wilt u er wat aan doen.

Toen we twintig jaar geleden hoorden dat in een ontwikkelingsland het loon van de baas tot 100 keer hoger was dan dat van de arbeider, waren we geshockeerd bij het zien van de tegenstelling tussen arm en rijk. Nu lezen we dat het hier in het Westen soms 500 keer hoger ligt. Het systeem is dus duidelijk vierkant aan het draaien. Vele managers zien nog alleen cijfers en hebben alle zin voor proportie verloren.

Beurzen zijn voor ons meer en meer tempels van de nieuwe god: het geld. De speculanten en grote aandeelhouders: de nieuwe machtige hogepriesters. De offers: werknemers en bedrijven die niet genoeg (meer) opbrengen.

Waar zijn de ethiek of menselijke waarden in dit verhaal? Ergens in een urne. Volledig opgebrand.

Als we niets doen aan de menselijkheid in het bedrijfsleven, dan verworden werknemers tot loutere robots. Zonde, want het zijn menselijke wezens die meer respect verdienen.

De filosofie in het bedrijfsleven zou moeten zijn: wat kunnen we doen om meer menselijkheid te brengen of te behouden en niet, zoals nu, wat kunnen we doen om zoveel mogelijk geld te verdienen. Het ideaal voor de speculanten en vele aandeelhouders en managers is dat ze geld kunnen verdienen zonder kosten.

De financiëlisering van onze maatschappij gaat gewoon te ver. Er is dringend nood aan een humanisering. Menselijke waarden moeten weer centraal komen te staan. De werknemers en iedereen trouwens verdienen als mens behandeld te worden. En een mens is een kostbaar product. Een product van een diepmenselijke waarde: de liefde. Je springt met respect en zorg om met zo’n product.

Harteloze managers en beursspeculanten kunnen dat natuurlijk niet meer. 

Als u deze mening kan delen, dan wensen we u succes bij de komende verkiezingen.

Aan alle kiezers

Stem op kandidaten die menselijkheid uitstralen en daar moeite voor doen!